Part of the adventure
Door: Steffie Roodbeen
Blijf op de hoogte en volg Steffie
08 April 2012 | Bolivia, Potosí
Cordoba... wat hebben we hier een leuke tijd gehad. De eerste nacht in Cordoba zaten we in het hostel dat werd aageprezen als het beste hostel van Cordoba. Helaas waren er die nacht een aantal jongens die de boel op stelten hebben gezet. Zelfs na optreden van Nikéh, wisten zij niet wanneer het genoeg was geweest. We hebben dus ´s ochtends besloten om het hostel te verlaten en naar een ander hostel op zoek te gaan. Geluk bij een ongeluk kwamen we toen in een wel heel leuk hostel terecht; Baluch. De eerste avond stond er een pizza-avond op de planning. Op het dak van het hostel werden er pizza´s voor iedereen gebakken en konden we een paar cervezas of vinos nuttigen. Dit is altijd een leuke manier om mensen te leren kennen. Van het een kwam en ander en we stonden een paar uurtjes later met z´n allen in de club. Zo ging het ongeveer iedere avond, alleen stond er telkens een ander diner op de planning. Overigens vond de eigenaar van het hostel het zelfs leuk om met ons mee te gaan op stap en ons de leukste plekken van Cordoba te laten zien. Maar na een aantal dagen was het weer tijd om Cordoba te verlaten, voor een nieuwe stad; Mendoza.
Mendoza, ook hier was het een redelijk lastige opgave om een goed hostel voor een goede prijs te vinden. Om een beeld te kunnen vormen van de hostels in Argentinie zal ik e.e.a. op een rijtje zetten: de bedden zijn schoon, de douches zijn warm, wc´s zijn netjes inclusief wc papier, vriendelijk personeel, lockers, wifi is aanwezig, electriciteit, keuken, huiskamer, ontbijt is inclusief en met een beetje geluk krijg je een schone handdoek en worden er leuke avonden georganiseerd, denk aan een BBQ of pizza avond. En natuurlijk niet onbelangrijk leuke backpackers in het hostel... aangezien wij budgetreizigers zijn, slapen wij in dorms, wat inhoudt, kleine gemengde slaapzaaltjes. Het is dus wel zo fijn als je met je kamergenoten door een deur kunt. Gelukkig gaat ons dat makkelijk af :) Maargoed, zoals ik al zei in Mendoza was het niet zo makkelijk, met name door de prijzen die ze zich vragen voor een dorm. Wij hebben dus ongeveer alle hostels van Mendoza bezocht en overal een snelle check gedaan, na een paar uur hadden we gelukkig een goed hostel te pakken en konden we de stad gaan verkennen.
Mendoza is een stad die ligt in een enorme wijnstreek. Mendoza levert zo´n 80 procent van de totale wijnproductie in Argentinie. Het kan dan ook niet ontbreken om de wineries van Mendoza te bezoeken en hier en daar een lokaal wijntje te proeven. Het leek ons een goed plan om als twee Nederlandse chica´s een fiets te huren om de wineries op eigen houtje te gaan verkennen. En dit hebben we dan ook gedaan. Wat was het een bevrijdend gevoel om na een kleine 2 maanden weer eens op een fiets te zitten. We waren dan ook helemaal in ons element! En zeker na een paar wijntjes, stukjes chocolade, olijfjes, olijventapenade, cervezas en liquertjes, allemaal gemaakt in Mendoza... onder het lekkere zonnetje, draaide ook dit weer uit op een gezellig dagje.
Verder hebben we in de stad een groot park bezocht en hebben we vanaf de stad naar de toppen van de Andes kunnen kijken. Ergens rondom Mendoza staat de hoogste berg van Zuid Amerika, de Aconcagua (6959 m). Erg mooi om te zien, hoe warm het in de stad is terwijl op de bergtoppen sneeuw ligt. Vanuit Mendoza hebben we besloten dat het tijd was om richting Bolivia te trekken. Inmiddels hebben we tot zo ver al bijna 2 maanden in Argentinie gespendeerd en we waren nogal nieuwsgierig aan het worden naar andere culturen hier in Zuid Amerika. Bolivia was nog een eind weg en aangezien er smaandags een nationale feestdag was, waren alle bussen richting het noorden van Argentinie volgeboekt. Wij hebben dus een ticket genomen naar Santiago de Chile. De rit hier naartoe was spectaculair. We hebben het Andesgebergte doorkruisd en moesten de grens van Argentinie en Chili over op een enorme hoogte. Het landschap in Chili is geweldig. Hoge bergtoppen, meertjes, slingerwegen en woestijn. Echt geweldig om te zien, we hebben dan ook onze ogen uitgekeken op deze rit!
Santiago de Chile, CHILI aangezien hier een groot festival was waardoor alle hostels waren volgeboekt, Chili het rijkste land van Zuid Amerika en daarmee een duur land is en wij graag naar Bolivia wilden, hebben we vanuit Santiago de Chile direct een nachtbus naar het noorden genomen. Het liefst wilden wij helemaal naar het noorden, maar ook deze bustickets waren uitverkocht. Maar voor een goede prijs hadden we cama-stoel. Normaal nemen wij de semi-cama, wat al aardig luxe is, maar dit was toch wel erg chique. Althans dat hadden we gedacht... Helaas zat er een forse señor achter mij... mijn stoel kon dus NIET helemaal naar achteren...aangezien ik met mijn stoel bij hem op de buik lag en laat deze meneer ook nog de hele nacht snurken... Wat een confortabele busrit had moeten zijn, draaide uit op een nacht vol irritaties. Met onze ogen op half 7 hangen, kwamen we aan in Copiapo. We hadden inmiddels 7 uur in de bus naar Santiago, 3 uur gewacht in Santiago, 10 uur in de nachtbus naar Copiapo erop zitten... En helaas was hier geen klap te beleven... met een diepe zucht hebben we toen maar weer direct een ticket gekocht om naar Calama in het noorden van Chili te reizen. Maar ook hier moesten we eerst 3 uur wachten.
Eenmaal in de bus waren we wel weer vergeten hoe lang we eigelijk al onderweg waren. Deze busrit was overdag en we konden dus weer volop genieten van het adembenemende landschap van Chili. We hebben niet veel tijd gespendeerd in Chile maar tijdens de 1800 km die we naar het noorden hebben afgelegd, kregen we in vogelvlucht te zien hoe Chili eruit ziet. Eenmaal in Calama aangekomen zijn we direct naar een hostel gegaan om lekker bij te kunnen slapen. De dag erna moesten we namelijk weer een bus nemen naar onze bestemming waar we vanaf Mendoza van plan waren naartoe te reizen; San Pedro de Atacama. Gelukkig was dit maar een uurtje met de bus.
San Pedro de Atacama, een stadje in de Atacama woestijn in het noorden van Chili, ligt op 2500 meter boven zeeniveau. De eerste dag hebben we het stadje verkend. Ook dit was weer een nieuwe beleving; in San Pedro zijn veel kleine zandweggetjes, de huisjes en hostels zagen eruit alsof ze van zand zijn gebouwd en in ieder huisje werden allerlei tours aangeboden en leuke spulletjes verkocht. Het gaf een heel knus en gezellig gevoel om hier rond te lopen. Ook hebben we even buiten het stadje gekeken en ook het wijde uitzicht hier deed ons de adem benemen. Er liggen enorme vulkanen met besneeuwde bergtoppen. Het lijkt alsof je naar een enorm schilderij bent aan het kijken. Het landschap van Chili is zo onwerkelijk en zo mooi. Wij wilden er daarom ook meer van genieten en hebben besloten om een tour te boeken, de Moonvalley-tour. En gelukkig stonden ons nog een paar geweldige dagen met indrukwekkende landschappen te wachten.
Vanuit San Pedro de Atacama zijn we met een jeep - 4 wheel drive, 10 liter water, 4 Duitse jongens, een gids en onze backpacks richting Bolivia getrokken. Het duurde 3 dagen voordat we in Uyuni, BOLIVIA aankwamen en wat we in 3 dagen gezien hebben is ongelofelijk! De Atacama-woestijn ligt op een gemiddelde hoogte van 610 meter boven zeeniveau. Wij hebben het deel van de Atacama woestijn dat in Bolivia ligt bezocht, wat een stuk hoger ligt, op het hoogst zo´n 4200 meter boven zeeniveau. De woestijn bestaat uit rood gesteente en zand, heeft tientallen vulkanen met toppen boven de 5000 meter, verschillende lagunas; Laguna Blanca, Laguna Verde, Laguna Colores enz. Duizenden flamingo´s die op de lagunas afkwamen, enorme rotsen en niet te vergeten de Salar de Uyuni, de grootste zoutvlakte ter wereld. Ongelofelijk hoe een landschap zoveel gezichten kan hebben. Onderweg hebben we nog pech gehad en moesten we de auto een paar keer aanduwen, maar that´s part of the adventure. 3 dagen lang hebben wij onze ogen uitgekeken en volop genoten van de enorme uitzichten.
Vanaf Buenos Aires hebben we inmiddels 6444 km afgelegd en zijn we vanuit Uyuni in Potosi beland. Deze stad is de hoogste ter wereld, 4100 meter boven zeeniveau. De rit hiernaartoe was bizar en schokkend te noemen. Van wat we gewend waren in Argentinie en Chili was hier in Bolivia niets van te bekennen. Een rit van 5 uurtjes in een maat kleinere bus, letterlijk vol met mensen, zowel backpackers als lokalen. Wij hebben een kaartje betaald en kregen een stoel toegewezen. Maar zo blijken er lokalen die meeliften. In onze bus zaten er ook verschillende, waaronder een vrouw. Ze had meerdere tassen bij zich en 3 kinderen, waarvan 1 in een doek sliep die zij om haar nek op haar buik droeg. Halverwege de busrit viel ze zo ongeveer tegen mij aan in slaap en haar 2 andere kinderen hadden zich ook een plekje op de grond weten te creeren. Ondertussen keken Nikeh en ik naar buiten en vroegen ons af hoe deze overvolle bus, 5 uur lang over zandweggetjes, langs een aantal diepe gleuven door de bergen zich naar de hoogste stad ter wereld wist te beklimmen. Wat voor ons toch een wonder is; het was gelukt en zonder problemen. Het verkennen van deze stad gaat een versnelling lager. De hoogte zijn we ondertussen aan gewend, maar een heuveltje oplopen is redelijk vermoeiend. Zou je dit in een normaal tempo doen, dan heb je de tong op de schoenen hangen.
Met ons hier gaat het super, we genieten volop en er staat nog heel wat moois en heel wat kilometers op de planning. Maar af en toe denk ik terug aan thuis en vraag ik me uiteraard af hoe het met jullie gaat? Overigens staan er wat nieuwe foto´s in het foto-album en Nikeh heeft ook enkele foto´s op haar blog en probeer ik zo snel mogelijk foto´s bij dit verslag te zetten. Heel veel groetjes, deze keer vanuit Bolivia!
Mendoza, ook hier was het een redelijk lastige opgave om een goed hostel voor een goede prijs te vinden. Om een beeld te kunnen vormen van de hostels in Argentinie zal ik e.e.a. op een rijtje zetten: de bedden zijn schoon, de douches zijn warm, wc´s zijn netjes inclusief wc papier, vriendelijk personeel, lockers, wifi is aanwezig, electriciteit, keuken, huiskamer, ontbijt is inclusief en met een beetje geluk krijg je een schone handdoek en worden er leuke avonden georganiseerd, denk aan een BBQ of pizza avond. En natuurlijk niet onbelangrijk leuke backpackers in het hostel... aangezien wij budgetreizigers zijn, slapen wij in dorms, wat inhoudt, kleine gemengde slaapzaaltjes. Het is dus wel zo fijn als je met je kamergenoten door een deur kunt. Gelukkig gaat ons dat makkelijk af :) Maargoed, zoals ik al zei in Mendoza was het niet zo makkelijk, met name door de prijzen die ze zich vragen voor een dorm. Wij hebben dus ongeveer alle hostels van Mendoza bezocht en overal een snelle check gedaan, na een paar uur hadden we gelukkig een goed hostel te pakken en konden we de stad gaan verkennen.
Mendoza is een stad die ligt in een enorme wijnstreek. Mendoza levert zo´n 80 procent van de totale wijnproductie in Argentinie. Het kan dan ook niet ontbreken om de wineries van Mendoza te bezoeken en hier en daar een lokaal wijntje te proeven. Het leek ons een goed plan om als twee Nederlandse chica´s een fiets te huren om de wineries op eigen houtje te gaan verkennen. En dit hebben we dan ook gedaan. Wat was het een bevrijdend gevoel om na een kleine 2 maanden weer eens op een fiets te zitten. We waren dan ook helemaal in ons element! En zeker na een paar wijntjes, stukjes chocolade, olijfjes, olijventapenade, cervezas en liquertjes, allemaal gemaakt in Mendoza... onder het lekkere zonnetje, draaide ook dit weer uit op een gezellig dagje.
Verder hebben we in de stad een groot park bezocht en hebben we vanaf de stad naar de toppen van de Andes kunnen kijken. Ergens rondom Mendoza staat de hoogste berg van Zuid Amerika, de Aconcagua (6959 m). Erg mooi om te zien, hoe warm het in de stad is terwijl op de bergtoppen sneeuw ligt. Vanuit Mendoza hebben we besloten dat het tijd was om richting Bolivia te trekken. Inmiddels hebben we tot zo ver al bijna 2 maanden in Argentinie gespendeerd en we waren nogal nieuwsgierig aan het worden naar andere culturen hier in Zuid Amerika. Bolivia was nog een eind weg en aangezien er smaandags een nationale feestdag was, waren alle bussen richting het noorden van Argentinie volgeboekt. Wij hebben dus een ticket genomen naar Santiago de Chile. De rit hier naartoe was spectaculair. We hebben het Andesgebergte doorkruisd en moesten de grens van Argentinie en Chili over op een enorme hoogte. Het landschap in Chili is geweldig. Hoge bergtoppen, meertjes, slingerwegen en woestijn. Echt geweldig om te zien, we hebben dan ook onze ogen uitgekeken op deze rit!
Santiago de Chile, CHILI aangezien hier een groot festival was waardoor alle hostels waren volgeboekt, Chili het rijkste land van Zuid Amerika en daarmee een duur land is en wij graag naar Bolivia wilden, hebben we vanuit Santiago de Chile direct een nachtbus naar het noorden genomen. Het liefst wilden wij helemaal naar het noorden, maar ook deze bustickets waren uitverkocht. Maar voor een goede prijs hadden we cama-stoel. Normaal nemen wij de semi-cama, wat al aardig luxe is, maar dit was toch wel erg chique. Althans dat hadden we gedacht... Helaas zat er een forse señor achter mij... mijn stoel kon dus NIET helemaal naar achteren...aangezien ik met mijn stoel bij hem op de buik lag en laat deze meneer ook nog de hele nacht snurken... Wat een confortabele busrit had moeten zijn, draaide uit op een nacht vol irritaties. Met onze ogen op half 7 hangen, kwamen we aan in Copiapo. We hadden inmiddels 7 uur in de bus naar Santiago, 3 uur gewacht in Santiago, 10 uur in de nachtbus naar Copiapo erop zitten... En helaas was hier geen klap te beleven... met een diepe zucht hebben we toen maar weer direct een ticket gekocht om naar Calama in het noorden van Chili te reizen. Maar ook hier moesten we eerst 3 uur wachten.
Eenmaal in de bus waren we wel weer vergeten hoe lang we eigelijk al onderweg waren. Deze busrit was overdag en we konden dus weer volop genieten van het adembenemende landschap van Chili. We hebben niet veel tijd gespendeerd in Chile maar tijdens de 1800 km die we naar het noorden hebben afgelegd, kregen we in vogelvlucht te zien hoe Chili eruit ziet. Eenmaal in Calama aangekomen zijn we direct naar een hostel gegaan om lekker bij te kunnen slapen. De dag erna moesten we namelijk weer een bus nemen naar onze bestemming waar we vanaf Mendoza van plan waren naartoe te reizen; San Pedro de Atacama. Gelukkig was dit maar een uurtje met de bus.
San Pedro de Atacama, een stadje in de Atacama woestijn in het noorden van Chili, ligt op 2500 meter boven zeeniveau. De eerste dag hebben we het stadje verkend. Ook dit was weer een nieuwe beleving; in San Pedro zijn veel kleine zandweggetjes, de huisjes en hostels zagen eruit alsof ze van zand zijn gebouwd en in ieder huisje werden allerlei tours aangeboden en leuke spulletjes verkocht. Het gaf een heel knus en gezellig gevoel om hier rond te lopen. Ook hebben we even buiten het stadje gekeken en ook het wijde uitzicht hier deed ons de adem benemen. Er liggen enorme vulkanen met besneeuwde bergtoppen. Het lijkt alsof je naar een enorm schilderij bent aan het kijken. Het landschap van Chili is zo onwerkelijk en zo mooi. Wij wilden er daarom ook meer van genieten en hebben besloten om een tour te boeken, de Moonvalley-tour. En gelukkig stonden ons nog een paar geweldige dagen met indrukwekkende landschappen te wachten.
Vanuit San Pedro de Atacama zijn we met een jeep - 4 wheel drive, 10 liter water, 4 Duitse jongens, een gids en onze backpacks richting Bolivia getrokken. Het duurde 3 dagen voordat we in Uyuni, BOLIVIA aankwamen en wat we in 3 dagen gezien hebben is ongelofelijk! De Atacama-woestijn ligt op een gemiddelde hoogte van 610 meter boven zeeniveau. Wij hebben het deel van de Atacama woestijn dat in Bolivia ligt bezocht, wat een stuk hoger ligt, op het hoogst zo´n 4200 meter boven zeeniveau. De woestijn bestaat uit rood gesteente en zand, heeft tientallen vulkanen met toppen boven de 5000 meter, verschillende lagunas; Laguna Blanca, Laguna Verde, Laguna Colores enz. Duizenden flamingo´s die op de lagunas afkwamen, enorme rotsen en niet te vergeten de Salar de Uyuni, de grootste zoutvlakte ter wereld. Ongelofelijk hoe een landschap zoveel gezichten kan hebben. Onderweg hebben we nog pech gehad en moesten we de auto een paar keer aanduwen, maar that´s part of the adventure. 3 dagen lang hebben wij onze ogen uitgekeken en volop genoten van de enorme uitzichten.
Vanaf Buenos Aires hebben we inmiddels 6444 km afgelegd en zijn we vanuit Uyuni in Potosi beland. Deze stad is de hoogste ter wereld, 4100 meter boven zeeniveau. De rit hiernaartoe was bizar en schokkend te noemen. Van wat we gewend waren in Argentinie en Chili was hier in Bolivia niets van te bekennen. Een rit van 5 uurtjes in een maat kleinere bus, letterlijk vol met mensen, zowel backpackers als lokalen. Wij hebben een kaartje betaald en kregen een stoel toegewezen. Maar zo blijken er lokalen die meeliften. In onze bus zaten er ook verschillende, waaronder een vrouw. Ze had meerdere tassen bij zich en 3 kinderen, waarvan 1 in een doek sliep die zij om haar nek op haar buik droeg. Halverwege de busrit viel ze zo ongeveer tegen mij aan in slaap en haar 2 andere kinderen hadden zich ook een plekje op de grond weten te creeren. Ondertussen keken Nikeh en ik naar buiten en vroegen ons af hoe deze overvolle bus, 5 uur lang over zandweggetjes, langs een aantal diepe gleuven door de bergen zich naar de hoogste stad ter wereld wist te beklimmen. Wat voor ons toch een wonder is; het was gelukt en zonder problemen. Het verkennen van deze stad gaat een versnelling lager. De hoogte zijn we ondertussen aan gewend, maar een heuveltje oplopen is redelijk vermoeiend. Zou je dit in een normaal tempo doen, dan heb je de tong op de schoenen hangen.
Met ons hier gaat het super, we genieten volop en er staat nog heel wat moois en heel wat kilometers op de planning. Maar af en toe denk ik terug aan thuis en vraag ik me uiteraard af hoe het met jullie gaat? Overigens staan er wat nieuwe foto´s in het foto-album en Nikeh heeft ook enkele foto´s op haar blog en probeer ik zo snel mogelijk foto´s bij dit verslag te zetten. Heel veel groetjes, deze keer vanuit Bolivia!
-
09 April 2012 - 09:33
Sandra:
Hey, si he leído su informe es Steffie igual estoy: sí en América del Sur. Bienvenido cambio de redacción la decisión cuando DR.! Suena como un lugar (o lugares) donde le gustaría también ir mejor. Quién sabe si Sam lo que es más: D.
Muy divertido y verte pronto otra vez!
grtz Sandra, Wouter y Sam -
09 April 2012 - 10:01
Janneke:
Boh waat hub geer al unne hoap kilomeaters aafgelag! Leuk det geer uch zo good amuseerd en det geer zo veal verschillende plekken/ landschappen kint bezichtige! -
09 April 2012 - 14:19
Connie:
Jesus man!ik vind un oor in de auto al lang, blerks!! En t meiste wis ik natuurlijk alweer door t 1,5oor skype (beste oetvinding ever!) Maar t blief echt mega gaaf! Ik bin gister Esther nog taege gekomme en het vertelde det t 5 waeke nao Italië vertrekt auk kei gaaf! maar ik geluif det het dichzelf al alles haet verteld.
En ik heb gezag det t door mot gaeve det Beijers en Culders auk same us un reactie motte plaatse ;)
Besos! -
09 April 2012 - 17:26
Esther:
Hey meisje,
fijn om te horen dat alles goed met je gaat, daar aan de andere kant van de wereld! Begreep van Connie dat je graag wat meer reacties kreeg op je verslagen, dus bij deze he ;-).
Klinkt echt super wat je daar allemaal meemaakt, ben benieuwd naar de nieuwe lading foto's!! Geniet ervan iig!!
Heel dikke kus, -
09 April 2012 - 18:51
Zusje Lief:
Ha maxi me!!!
Super gaaf!!! Begin toch flink jaloers te weare!!! Ik had mig aafgelaupe tentamen verslaope.... Stom he.. Ik mocht gelukkig nog binnen en heb oeteindelijk nog ein 9 kinne scoren veur inmiddels mien 5de tentamen spaans! Gemiddels staon ik ein 8,7 en heb euver anderhalve weak mien allerletste tentamen van dit blok!
Vanaaf mei gaon ik lieren spreken, schrijven, lezen en luisteren! Woensdaag heb ik ein presentatie en dan mot ik de bachata dansen veur de klas hahahahaha
De kriegs de groetjes van ivo!
Ik bin bijna jeurig... Iers mama nog... Maja... Ik mis dig wal :-(
Ik wil snel weer skypen en fotootjes kieke !!!!
Besosssssss fransjeeeee -
09 April 2012 - 21:08
Papa Leone:
Ha dochterlief!!!
Waat ein moeie avonture belaefse toch allemaol. Bin hielemaol jaloers gewaore. Waat ein prachige foto's van die watervalle. Die zien inderdaad nog moeier dan de niagara en die vond ik al te gek.Bin hiel beniejt nao dien foto's maar mot waal nog lang wachte. Mis dich waal hiel erg, maar bin neet de enige dink ik. Veurzigtig zien en vuul plezeer maake met dien compagnonneke. gr en dieke knuffel. -
10 April 2012 - 09:57
Lune:
Stef,
Het zeen zo een indrukwekkende verhoalen dan vallen die van mich hie in t kleine Nederland ontzettend teagen. Geweun de dagelijkse dinger neet echt spectaculair om uver te vertillen..... Het klinkt allemaal te gek mer auch super vermoeiend es ich eraan dink wear ich al doodmeug al die km... mer de mos er get veur uver hubben en geniet geniet want ger hub t verdeend mit zn tweetjes. Ich zeen uch uver een paar maandjes alweer! Kusjes -
10 April 2012 - 19:59
Thom :
dude, drie daag mit 4 duitse jonges..hmm..? Maar waal indrukwekkend...nice verhoal!
love..(L) -
17 April 2012 - 06:03
Tim B:
Hallo Steffie,
Ik had van Esther begrepen dat je weer een nieuwe reisverslag had geschreven en dat Conny had gezegd dat ik (en Keulders) moesten reageren:). Ik had dit laatste verslag nog niet gelezen vandaar mijn ietwat late reactie. Zo te lezen heb je weer een geweldig avontuur beleefd. Ik ben weer benieuwd naar je volgende verslag.
Geniet ervan!
Grt,
Tim -
23 April 2012 - 10:32
Mamienie:
zonne hood met vlechjes liek mich auk waal wat. :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
