Sail away to Paradise !!!

Wauw!! Afgelopen weken zijn weer omgevlogen! We hebben Ecuador snel bezocht en ontzettend genoten van Colombia, want wat is dat een geweldig land! Ondertussen zijn we in de Cariben aangekomen en kunnen we volop genieten van de zonne- en regenstralen. Maar ook de tijd begint te dringen; nog “maar” een maand over...

ECUADOR

Cuenca 24, 25 mei (13.944 km)
In Ecuador hebben we een week gespendeerd, wat genoeg was om te weten dat we daar niet gingen vinden waar we naar op zoek zijn tijdens onze trip. Wellicht zijn we inmiddels wel wat verwend wat landschappen, avonturen en culturen betreft. Ecuador was een beetje teleurstellend. In Cuenca, een stad in het zuiden van Ecuador, was weinig te zien, laat staan iets te beleven. Na het grote plein en de markt te hebben bezocht hadden we al besloten om snel door te reizen naar Baños.

Baños 26, 27 mei (14.270 km)
Baños ligt in een natuurrijke omgeving en is omringt door bergen en vulkanen. Het weer was helaas slecht, maar dát laten we de pret niét drukken. Ik vind Banos een leuk en levendig stadje en ze weten hoe ze toeristen kunnen vermaken. Wij wilden graag de omgeving zien en dat was het leukste om te doen met de Chiva, een soort partybus, die volgeladen was met kinderen en mensen van alle leeftijden. De reggaeton werd voluit aangezet, de cervezas werden tevoorschijn getoverd en dat zegt natuurlijk al genoeg; Fiesta Latina! We hebben een paar watervallen en een mirador bezocht. Al met al een hele leuke middag!

Quito 28 t/m 30 mei (14.440 km)
Helaas konden we geen tocht naar de vulkanen maken, aangezien het daar het seizoen niet voor was. Dus maar weer door naar de volgende en voor Ecuador alweer laatste bestemming; Quito, de hoofdstad. Aangezien Quito een grote stad is, kregen we hier onze tijd wel prima om. Zoals in alle steden bezoeken we de belangrijkste pleinen, gaan we op zoek naar kerken, mooie gebouwen, markten, musea, verkennen we wat de stad allemaal te bieden heeft, eten we af en toe een lokale empanada, drinken we een vers sapje en maken we natuurlijk foto's van al het moois dat we tegenkomen. Toch kregen we in Quito niet het gevoel dat we ons thuisvoelden en hing er soms een lichtelijk akelige sfeer wat ons dan ook 's avonds van de straat hield. Helaas bleek dat het in hostels soms ook rommelt. Een jongen in het hostel waar wij verbleven werd van zijn tas beroofd terwijl we in het hostel waren. Dat heeft ons besloten om zo snel mogelijk weg te gaan uit Ecuador, ook al kunnen deze dingen in ieder land gebeuren.

COLOMBIA

Tijd dus om naar COLOMBIA te vertrekken, waarmee we de evenaar hebben bereikt en weer op het noordelijk afrond zijn beland. Tot een aantal jaren terug was het niet veilig om in Colombia rond te reizen. Tegenwoordig is het overduidelijk dat de veiligheid wordt aangepakt en verbetert, wat Colombia tegenwoordig tot een van de veiligste landen van Latijns Amerika maakt. De meeste mensen zijn ontzettend vriendelijk, omdat ze graag van het slechte imago af willen. En vriendelijke mensen zorgen er altijd voor dat het verblijf voor de gasten aangenaam wordt.

Pasto 31 mei (14.751 km) en Cali 1 t/m 3 juni (15.218 km)
Wat een opluchting toen we vanuit Ecuador de grens met Colombia overgingen. Voor Colombia hadden we leuke plaatsen op de planning staan. De eerste avond hebben we in Pasto de nacht doorgebracht om daarna direct door te reizen naar Cali. Hier werd het gelukkig al wat meer tropisch en konden we eindelijk de korte broeken weer onder uit de tas graaien. Met het zonnetje op onze bol hebben we ook hier de buurten verkend. En hebben we leren salsa dansen als echte Latinas in een typisch Colombiaanse Salsabar. Want dat is wat de Colombianen het liefste iedere avond doen; aguardiente drinken en Salsa dansen.

En Cali is dé aangewezen plek om Salsa te leren. Niet dansen is geen optie. Hier in Latijns en Centraal Amerika zit het in de cultuur, iedereen danst altijd en overal. Zo dansen Argentijnen de Tango, Brazilianen de Samba en dansen Colombianen de Salsa. De vrouw wacht totdat de man galant een vrouw ten dans vraagt, waarop de vrouw geen “nee” zal antwoorden. Temperamentvol, gepassioneerd en verleidelijk danst iedereen tot de zon weer opkomt. Geweldig om te zien en te leren en wat is de sfeer hier goed! Je zou willen dat Nederland wat meer zwoele zomeravonden had en dat iedereen net zo danst en geniet als de mensen dat hier doen.

Salento 4, 5 juni (15.465 km)
Staat wereldwijd bekend om zijn koffieplantages en wandelroutes door de bergen en dalen. De eerste dag in Salanto hadden we slecht weer en hebben we onze tijd voornamelijk in het toeristische dorpje en het hostel gespendeerd. Dat betekende voor de tweede dag dat er iets meer op de planning stond en hebben dus een zonnetje besteld. Die ochtend was het fijn weer en hebben we een stevige wandeling gemaakt door een groot dal. Het Colombiaanse natuurlandschap is groen, hoge bergen, de hoogste palmbomen ter wereld, grote bananenplanten en in dit gebied kilometers aan koffieplantages.

Natuurlijk hebben we een koffieplantage bezocht, waar we een Spaanse rondleiding kregen... konden we nog eens goed testen of we het enigszins kunnen volgen. Gelukkig kregen we samen het meeste wel mee, maar helaas is het nog niet zo makkelijk om tijdens de reis Spaans te leren..... Maar we redden ons er prima mee. En hebben we heerlijke koffie gedronken terwijl we genoten van het geweldige uitzicht.

Chiá 6 t/m10 juni (15.817 km) en Bogotá (15.855 km)
Speciaal voor Nikéhs grote passie zijn we afgereisd naar Chiá, een dorpje ten noorden van Bogotá. Hier hebben we een paar dagen ingewoond bij een Colombiaans gezin en hebben we kennis gemaakt met typisch Colombiaanse Paso Fino paarden. Voor Nikéh was het een verademing om na een aantal maanden weer eens op een paard te zitten en op het platteland rond te struimen.
Een avond zijn we in Andres beland, een heel apart restaurant, waar we met Colombianen een hele leuke avond hebben omgekregen.
Vanuit Chiá zijn we met de bus naar Bogotá op en neer gegaan. Al waren we hier niet onder de indruk. Het is vooral een grijze, vieze, oude stad, met hele slechte wijken en aangezien deze stad weer op een enorme hoogte ligt, is het weer ook niet al te best. Helaas is het momenteel regenseizoen, dus verwachten we al niet dat het er beter op zou gaan worden.

Medellin 11 t/m 13 juni (16.298 km)
Hier kreeg ik het echte Colombiaanse gevoel; zon, mensen en kinderen in parken en op pleinen, de salsamuziek en reggaeton was overal op straat te horen en natuurlijk tientallen eetkraampjes met allerlei lokale lekkernijen, sapjes, ijsjes en noem maar op. We hebben dan ook veel tijd op straat gespendeerd, alleen al naar de mensen kijken en rond te lopen tussen de lokale bevolking is erg interessant en heel leuk. Af en toe is het tijd voor een museum. Hier hebben we het museum bezocht van Botéro. Deze bekende Colombiaanse kunstenaar schildert en maakt grote beelden, meestal van mensen en/of dieren. Het typische en leuke van Botéro is dat zijn kunst nogal komisch is. Dit komt doordat op het eerste gezicht de mensen en dieren die hij afbeeldt dik lijken. Op het plein voor het museum staan een heel aantal beelden die hij heeft gemaakt wat zorgt voor leuke foto's.

Aangezien we toe waren aan wat meer rust en we uitkeken naar de Caribbean zijn we met de nachtbus na de teleurstellende wedstrijd van Nederland-Duitsland doorgereisd naar Santa Marta, in het noorden van Colombia.

Santa Marta 14 t/m 18 juni (17.093 km) en Parque Tayrona (17.103 km)
Aangezien Santa Marta aan de Caribische kust ligt hadden we verwacht een paar dagen op een wit strand met palmbomen te kunnen liggen. Helaas was niets minder waar; het plaatsje ligt dan wel aan de kust, maar echt stranden hebben ze er niet. Op de dag van aankomst en na een lange busrit waren we dus een beetje teleurgesteld, maar hebben we kunnen regelen dat we in het zwembad van een hotel een paar uurtjes konden relaxen in het zonnetje. De dag erna wilden we graag naar Parque Tayrona. Dit is een nationaal park dat bestaat uit jungle en prachtige witte stranden en baaitjes. Omdat we graag zo veel mogelijk tijd daar wilden spenderen hebben we een nachtje in een hangmat geslapen in de openlucht. En wat is het heerlijk om hier vlakbij de zee wakker te worden!

Omdat we hier goed konden aarden zijn we een nachtje langer gebleven en hebben we nog een bezoek gebracht aan het dorpje Taganga en het strand. Ook dit was weer een typisch Colombiaans dorpje. En wij waren deze dag nogal 'lucky'. Het was vaderdag en een Colombiaanse man die met zijn dochters naar het strand was gekomen, trakteerde zijn gezin inclusief ons op een heerlijke versgevangen vis en een paar frisse cervezas. En zo'n aanbieding durven we hier niet af te slaan, aangezien het als niet netjes wordt beschouwd en mensen zelfs beledigd kunnen zijn. Ik denk dat dit het beste voorbeeld is en de mooiste ervaring die wij met Colombianen hebben mee mogen maken. Allemaal waren ze ontzettend aardig en oprecht geïnteresseerd. Na de hele middag met hen te hebben gespendeerd, wilden zij ons terug in Santa Marta bij het hostel afzetten. Wij wilden die avond nog wat rondslenteren. Wat waren ze teleurgesteld toen wij zeiden dat ze ons geen lift hoefden te geven. Ongelofelijk zo'n aardig en vrijgevige mensen hebben we nog nooit eerder ontmoet. We voelden ons zelfs speciaal en ontzettend gewaardeerd. En ja, we willen graag terugkomen naar Colombia. No problemo!

Cartagena 18 t/m 20 juni (17.333 km)
Vanuit Parque Tayrona en Santa Marta hebben we de bus genomen naar Cartagena. Een grote havenstad met mooie koloniale gebouwen en wat een hitte! Deze stad was interessant om te verkennen en we hebben hier nog wat geshopt. Helaas raakt onze backpack nu al overvol en de beurs steeds lichter, dus hebben we ons ook wel goed kunnen inhouden. De tijd die we hier hadden was achteraf gezien een beetje kort, maar we hadden niet veel mogelijkheden om naar Panama te vertrekken met de boot. Dus moesten we ons verblijf hier helaas inkorten. Maar er stond ons wel iets heel moois te wachten.

PANAMA

San Blas Islands 21 t/m 26 juni (17.802 km)
Vanuit Colombia zijn we met een grote zeilboot naar PANAMA gevaren. Het duurde iets meer dan een dag om de Caribische zee over te steken en aan te komen bij de San Blas archipel, zo'n 300 kleine Caribische bountyeilandjes. Waar we 3 dagen heerlijk hebben gerelaxed met fantastische mensen en samen tot in het ultieme van het leven hebben kunnen genieten. Wat is dit een ongelofelijk mooie plek om te zijn. Werkelijk een droombestemming, te mooi om waar te zijn.

We waren 'savonds aangekomen en we zagen in het maanlicht de schimmen van de eilanden. 's Ochtends werd ik al vroeg wakker door de warmte en ben ik op het dek gaan zitten om zonsopgang te bekijken. En toen bleek pas echt hoe paradijselijk deze plek is! Langzaam kwamen allemaal eilandjes omringt door helder lichtblauw water, met witte zandstrandjes en vol met palmbomen en hier en daar een riete huisje, tevoorschijn. Wat een rust en heerlijk leven, we waren voor een paar dagen ontsnapt van de werkelijkheid! Echt adembenemend en oogverblindend mooi!

We kregen onze dagen om door vanuit de boot naar een paar eilandjes te zwemmen, snorkelen door de koraalriffen op zoek naar de meest gekleurde visjes en zeesterren, dolfijnen spotten en puur genieten op de piepkleine strandjes. Het was moeilijk om te realiseren dat dit echt was en achteraf is het nog moeilijker realiseren dat ik daar ben geweest. De dagen vlogen om en soms was het perfect! We aten verse kreeft bij zonsondergang, wijntje erbij, een gezellig muziekje, dronken piña colada op het strand, we hebben gebarbecued en er was beachvolleybal. Iedere avond na zonsondergang keken we naar de onweer en bliksem wat een overweldigend effect gaf. Hier hebben we echt het paradijs gevonden! Woorden kunnen niet beschrijven hoe je je voelt als je hier 's ochtends wakker wordt! Dit is werkelijk de meest perfecte en mooiste plek op aarde.

Helaas komt aan ieder tripje een eind, maar het betekent ook op naar het volgende! :) En vanuit de San Blas eilanden zijn we in Panama aangekomen, om precies te zijn Panama City.

Wat is het toch super om deze reis te maken. Het is geweldig om de wereld te ontdekken, leuke mensen te ontmoeten en tot in het ultieme te kunnen genieten van alles. Het is moeilijk om thuis achter te laten en natuurlijk ga je thuis missen. Maar dit is vrijheid en genieten. En de laatste weken kan ik me verheugen om weer naar huis te gaan, terwijl ik me ook verheug op wat ons nog te wachten staat in Panama en Costa Rica!